Soms zou ik willen dat ik de tijd kon stilzetten en ik elke dag opnieuw hier op deze plek, op exact deze dag wakker zou mogen worden. De frisse berglucht geeft me alle energie van de wereld, de zee ligt verderop rustig te dobberen, de stilte is zacht, het eten onvergetelijk en ik mag slapen in de meest schone, frisse Cypriotische kamer die ik ooit heb gezien. En dan heb ik het nog niet eens over de bossen die hier prachtig bedekt over de heuvels prijken. Als ik even later op de schommel zacht heen en weer deins denk ik na over morgen. Een wandeling hier in de bossen door de bergen of ik kan natuurlijk ook weer op hetzelfde tijdstip op de schommel gaan heen en weren. Net als nu. Letterlijk de tijd stilzetten. Want één ding weet ik wel: ik ga nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet...